دارودرمانی استئوآرتریت

تاریخ درج : ۲۰ اسفند ۱۳۹۷
تعداد بازدید: 2297
نویسنده : پریسا محسنی

🔻دارودرمانی در استئوآرتریت تنها زمانی توجیه دارد که بیمار علامتدار است .

🔻هیچیک از مداخلات درمانی تأثیری بر روند بیماری ندارد .

🔻در بیمار با درگیری تعداد محدودی از مفاصل بخصوص زانو و دست، درمان با NSAID (مثل پیروکسیکام) موضعی که کارایی مشابه ولی عوارض کمتر از فرم خوراکی دارد شروع می شود. فراورده های خوراکی این دسته درصورت عدم پاسخدهی کافی به اشکال موضعی، درگیری هیپ، یا درگیری چند مفصل توصیه می شوند .

🔻مصرف این مسکن ها در بسیاری به واسطه عوارض محدودیت دارد مانند افراد با خونریزی گوارشی یا نارسایی کلیوی .

🔻دلوکستین در بیماران با استئوآرتریت، در بیماران با درگیری چند مفصل یا مفصل هیپ یا بیماری های همراه که به مسکن های معمول جواب نداده است، استفاده می شود .

🔻ترکیب کاپسائیسین (فلفل) موضعی، نیز بشرط عدم تأثیر یا منع مصرف سایر موارد و تنها در بیمار با درگیری محدود مفاصل قابل بکارگیری است .

🔻تزریق داخل مفصلی گلوکوکورتیکوئید، با توجه به کوتاه بودن طول اثر روتین نیست .

🔻مکمل هایی مانند گلوکوزامین کندروایتین، ویتامین د، دیاسرئین، روغن ماهی و آووکادو، مگر درموارد خاص آنهم فرم خفیف علائم، توصیه نمی شود .